داخل حرم رضوی و بعد از رواق وسیع امام خمینی، مزاری سنگی با پوششی شیشه ای جلب توجه می کند که تمامی زائران ضریح چه قبل و چه بعد از زیارت، فاتحه ای را نثار او نیز می کنند. این مزار مربوط به عالم و دانشمند ایرانی، بهاالدین محمد بن حسین عاملی معروف به شیخ بهایی است. بنای این رواق که قبل از مرگش محل تدریس

در شمال غربی شهر مشهد و در انتهای خیابان خواجه ربیع، آرامگاه خواجه ربیع قرار دارد. این آرامگاه به توصیه شیخ بهایی ساخته شده و متعلق به دوران صفویه است. این بنا توسط شاه عباس صفوی و به سفارش شیخ بهایی در اویل قرن یازده هجری قمری ساخته شد. اساس بنای فعلی مقبره خواجه ربیع همان است که در سالهای 1026 تا

مقبره پیر پالاندوز مربوط به دوره صفوی دوره معاصر است و در مشهد، جنب دور برگردان خیابان نواب صفوی، ضلع شرقی حرم امام رضا (ع) واقع شد. این اثر در تاریخ 5 اردیبهشت 1356 با شماره 1375 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این مقبره متعلق به محمد عارف عباسی، از عرفای بزرگ قرن دهم هجری و قطب سل

عبدالسلام بن صالح بن سلیمان مشهور به خواجه اباصلت در مدینه منوره به دنیا آمده و از آنجا که جد اعلای او از هرات افغانستان امروزی است، لذا به اباصلت هروی معروف گردید. اکثر قریب به اتفاق علمای امامیه، وی را از اصحاب علی بن موسی الرضا دانسته اند. هر چند بیشتر منابع اهل سنت اباصلت را خادم علی بن موسی الر

داخل باغ نادری علاوه بر کاخ و موزه، بنای یادبود و مزار کلنل محمد تقی خان پسیان، اولین خلبان ایرانی هم دیده می شود. او که جوانی میهن پرست و پرشور بود، در جنگهای متعددی شرکت داشت و شهرتش به همه جا رسیده بود. در جنگی به نام مصلی و زمانیکه فرمانده ژاندارمری خراسان بود، در جعفرآباد قوچان کشته و پس از آن

آرامگاه خواجه مراد یکی از مکان های تاریخی و زیارتی ایران است که در 12 کیلومتری مشهد و در 3 کیلومتری جنوب آرامگاه خواجه اباصلت قرار گرفت. در این محل آرامگاه هرثمه بن اعین معروف به خواجه مراد قرار دارد. وی از یاران امام هشتم شیعیان بوده که در سال 210 هجری قمری کشته شده است. گفته می شود که هرثمه بن اعی