اسلام آباد غرب، دومین شهر پرجمعیت استان کرمانشاهه، که از نظر جغرافیایی بین شهرهای کرمانشاه، کرند غرب و گراوند قرار گرفته. قدمت و نام آین شهر، در کتیبه ها و سنگ نوشته های آشوری اومده و شهری تاریخی ست.

مینودشت، مرکز شهرستان مینودشت و یکی از شهرهای استان گلستانه، این شهر در دنباله کوه های البرز شرقی واقع شده و با گرگان مرکز استان گلستان 116 کیلو متر فاصله داره. از جنوب به استان سمنان و خراسان و از شرق به استان خراسان، از غرب به شهرستان گنبد کاووس و از شمال به شهرستان کلاله محدود می شه. مینودشت یکی

دهدشت، یکی از شهرهای استان کهگیلویه و بویر احمد هستش، که تو منطقه گرمسیری قرار گرفته و تابستونای گرم و زمستونای نسبتا سرد داره. این شهر طبیعت زیبایی اره و از شهرهای تاریخی ایرانه، بطوریکه قدمت بافت تاریخیش به دوره ساسانیان برمی گرده. قسمت تاریخی شهر، که بهش شهر تاریخی بلاد شاپور می گن، در حال حاضر ب

شادگان یکی از شهرهای استان خوزستانه، که در 97 کیلومتری جنوب مرکز استان، یعنی شهر اهواز قرار گرفته، آب و هوای گرم و بیابونی داره و اطرافش رو نخلستان های زیبایی پوشونده. بیشتر مردمش عرب هستن و یکی شهرهای اصلی صادرکننده خرما به خارج از کشوره.

مسجد سلیمان، یکی از شهرهای بختیاری نشین استان خوزستانه، که در میان کوه های زاگرس قرار گرفته. از لحاظ جغرافیایی، از شمال به لالی اندیکا، از شرق به هفتکل، از جنوب به اهواز و از غرب به شوشتر محدود می شه. قدمتش به تمدن عیلامی ها برمیگرده و از شهرهای پیشگام حفاری نفت در ایرانه.

قیدار، مرکز شهرستان خدابنده و یکی از شهرهای استان زنجانه، که در 70 کیلومتری جنوب شرقی زنجان قرار گرفته. دلیل نام گذاری این شهر، اینه که پیامبری به همین نام در اون دفن شده.

چمخاله، یکی از شهرهای ساحلی استان گیلان، تو شهرستان لنگرود هستش، که در 10 کیلومتری شرق لنگرود قرار گرفته، ساحل این شهر، یکی از بهترین سواحل ماسه ای ایرانه، که تو فصل بهار و تابستون پر از مسافر و توریست می شه. معروفیت این شهر، بیشتر به خاطر رودخونشه، که یکی از پر آب ترین رودخونه های ایرانه و در گذشته

استهبان، شهری در جنوب شرقی استان فارس و مرکز شهرستان استهبانه. از نظر جغرافیایی، بین شهر های محمدآباد، نی ریز و فسا قرار گرفته. استهبان واژه ای پهلوی از عبارت سته + بان، به معنای نگهبان شهره. استهبان، در گذشته ای نه چندان دور، از مراکز مهم مطالعات شیعی به حساب میومده و در حدود دو سده، طلاب علوم دینی