تنگ سولک بهمئی

تنگ سولک در غرب تنگ بجک و در نزدیکی شهر لیکک، از توابع استان کهگیلویه و بویراحمد و در حدود 45 کیلومتری غرب بهبهان قرار دارد که به لحاظ نزدیکی به محدوده شهرستان بهبهان، عموماً مورد استفاده مردم شهرستان بهبهان قرار می گیرد. نام تنگ به جهت وجود شکاف عظیمی که در اثر عبور سیلابها از کوه پیدا شده است به آن اطلاق می شود و سولک هم گویا بخاطر درختان سروی است که در این تنگه روئیده است و این کاف انتهای سولک نباید به معنی تصغیر است. چون مردم محلی به سرو، سول می گویند، این تنگه به نام تنگ به نام سولک معروف شده است. این تنگ، از تنگ های بسیار مهم، طویل و وسیع موجود در رشته کوه حاتم است که در انتها و از سمت غرب به تنگ مهمتری به نام ماغر متصل می شود. در این تنگه، روی چهار سنگ جدا شده از کوه، نقش ها و کتیبه هائی از دوره الیمائی(اشکانی) حجاری شده که این نقوش در 12 کیلومتری شمال شهرستان بهمئی، در بخش مرکزی لیکک و توی مسیر جاده تنگ ماغر بر صخره ای از کوهپایه های زاگرس قرار داره و در تنگه سروک 4 نقش برجسته وجود داره که در اونا تاجگذاری چند پادشاه الیمائی به تصویر در آمده و در این نقش برجسته ها که بر روی 4 قطعه سنگ جداگانه حجاری شده،33 نقش انسان، 4 نقش اسب،2 نقش حیوان درنده،2 نقش حیوانی شبیه بزغاله و3 نقش عقاب به چشم می خوره. مسیری که با عبور از اون می شه به محل نقش برجسته های تنگ سروک راه پیدا کرد، جاده باستانی سنگ فرش شده ایه که محققین این محل رو به محراب خدایان کهن و عبادتگاه شکوهمند اقوام عیلامی میدونن. از ویژگی های بارز نقش برجسته های تنگ سروک، نمایش تصویر کامل انسانیه شبیه به نقش برجسته های بجای مانده از دوران اشکانیان. این اثر در تاریخ 29 آذر 1316 با شمارهٔ ثبت 310 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده.