سفره خانه هزار و یک شب

من در اردیبهشت 98 یکشب در اینجا غذا خوردم. رستوران تمیزی نیست و یک بخش محوطه کوچک با تخت دارد و بقیه هم مسقف است و البته تخت دارد. رستوران سنتی بر خلاف آنچه الان رایج است یعنی جایی که غذای سنتی میدهند و نه جایی که باغ یا باغچه است وبجای صندلی تخت دارد. در عین حال که در هر شهر و یا استان باید غذاهای خاص سنتی آن شهر و شهرستان نیز مرتب سرو شود. از این حیث این رستوران اصلا سنتی نیست و غذای رستورانهای عادی را دارد. و مثلا ٌ غذای سنتی آن همون دیزی و آبگوشت کشک بادمجون می باشد. مهمترین چیزی که بطور شایع به چشم میخورد قلیون کشیدن افراد بود تا غذا خوردن آنها. وضع سرویس اسف بار است و آشپزخانه هم در یک نگاه که من دیدم نامرتب بود. من چلومرغ سفارش دادم و مرغش واقعا ٌ بد بود و گوشت نداشت و استخوانی بود و سرد بود و بد هم پخت شده بود و تازه نبود. از سویی غالباٌ مرغ را در ظرف یا دیس جدا میگذارند و تزئین هم میکنندو ادویه میزنند که هیچکدام اینها نبود. برنجش اصلا ٌ خوب نبود و برنج مناسب رستوران نبود و خشک هم بود. سالاد شیرازیش زیادی کوچیک یود و ماست موسیرش بیشتر ماست معمولی بود تا موسیر. دوغش آرم و نام و نشان نداشت؟! به نظر نام این رستوران یک نام فریبنده است و در مجموع با توجه هزینه پرداختی میتوانم بگویم یک رستوران افتضاح است و بیشر برای همون قلیون کشیدن مناسب است تا غذا خوردن.

غذا رو که هنوز نیاوردن ببینیم چطوره ولی تویوتا حجره ها نمیشه نشست چون بشدت بوی قلیون می دهد. توسط سالن یه طوطی بامزه دارن

اصلا خوب نبود مخصوصا یه اقای مسن که هر لحظه میاد سرک میکشه برنج افتضاح .جوجه سرد و بیمزه

منو فقط شامل کباب میشه که همش هم تکراریه، اینقدر هم دیر غذا رو آوردن که من خواب رفتم! محیط داخلیش کم کم از معماری سنتی به معماری جدید داره تغییر میکنه.