موزه تماشاگه زمان

موزه تماشاگه زمان مربوط به دوران پادشاهی سلسله قاجار در ایران بوده و بیش از 80 سال از عمر آن میگذرد. این عمارت بعد از گذشت سالها هنوز پابرجا بوده و مخاطبان بسیاری دارد. در ساخت موزه تماشاگه زمان نکاتی چشمگیر وجود دارند که از جمله آنها میتوان به سرسبزی و زیبایی باغ و در نهایت تزیئنات و معماری بکار رفته در ساخت عمارت اشاره کرد. زیبایی این بنا هر مخاطبی را به خود جلب می کند و با ورود بدان می توانید برای ساعاتی به چیزی جز هنر و معماری فکر نکنید.

این بنا دارای زمینی به وسعت 5000 متر مربع بوده که در سال 1342 توسط شخصی به نام حسین خداداد از یکی از شاهزاده های دربار قاجار به نام منصور شمیرانی خریداری شد. باغ و عمارت به دوره سلطنت محمد شاه و ناصرالدین شاه قاجار ارتباط دارد و در ابتدا این بنا ساختمانی ساده و خشتی یک طبقه بوده که مورد بازسازی قرار گرفت. این بازسازی تا سال 1356 هجری شمسی ادامه داشت. صاحب این عمارت حسین خداداد بوده که تاجری ایرانی و از ثروتمندان عصر خویش است.

او متولد سال 1308 هجری شمسی در تهران و پسر بزرگ حاجی خداداد خان خداداد، مالک میدان بار مرکزی تهران بود. حسین پس از پایان تحصیلات خود وارد باز کار شد و به صنعت و تجارت روی آورد. او در سن 22 سالگی کارخانه تولید نخ تیر دوقلو و در سن 26 سالگی شرکت برق الکتروادیسون که اولین شرکت برق در جنوب تهران بود را احداث کرد. همچنین، با راه اندازی شهرک صنعتی قزوین برای 3000 جوان ایرانی کار بوجود آورد و به همین خاطر نام او تا ابد در ذهن مردم خواهد ماند.

این تاجر ایرانی قبل از پیروزی انقلاب و در 22 بهمن 1357 برای جشن عروسی یگانه دخترش به ایالات متحده آمریکا رفت ولی با اینکه سفری کوتاه بود، اموالش توسط دولت ایران مصادره شد. او پس از این قضیه چون اموال خود را از دست داده بود، در آمریکا با هدف گذران زندگی به سبزی کاری و فروش محصولات خود پرداخت و چون شانس با وی یار بود، بعد از مدتی به یکی از تولید کنندگان بزرگ میوه و سبزی آمریکا تبدیل شد و امپراطوری خود را بنا کرد. این تاجر سرانجام در سال 1393 و در سن 85 سالگی در آمریکا دار فانی را وداع گفت و حال تنها یادگارش موزه ای دیدنی در پایتخت هزار رنگ ایران است.

در این بنا اسکلت آهنی جایگزین اسکلت بندی چوبی شده و طبقه زیرین دارای مساحتی بالغ بر 700 متر مربع است. تزئینات داخلی بنا شامل گچ بری، آینه کاری، مقرنس کاری و گره چینی بوده که گچ بری دیدنی آن توسط گروهی چهل نفره انجام شده و در حدود چهارده سال به طول انجامیده است. در بخش اول بنا اتاقی دیده می شود که به سبک معماری شهر اصفهان و عالی قاپو ساخته شده و از فضاهای بسیار دیدنی این مکان محسوب می شود. بازسازی این اتاق از سال 1353 تا 1356 به طول انجامید و کاری دشوار بود.

حسین خداداد به خاطر اینکه تاجر فرش بوده و علاقه بسیاری به فرش و هنر ایرانی داشته، از فرش اصیل ایرانی در تمام قسمتهای بنا استفاده کرد. همچنین، در سقف بنا میتوان نقاشی های معروفی نظیر آدم و حوا و سیمرغ را مشاهده کرد که بر زیبایی بنا می افزایند و توسط استاد عیسی خان بهادری که از شاگردان کمال الملک بود، کشیده شده اند. خانه حسین خداداد پس از مرمت و بازسازی در سال 1378 هجری شمسی تغییر کاربری داد و به وسایلی نظیر ساعت اختصاص یافت.