عمه رباب یک نمونه از هزاران زن روستایی و پر از احساس ایرانی است و ساده و بی آلایش و صمیمی او که تمام سالهای کودکی، نوجوانی و جوانیش را فقط به چوپانی گذرانده و نیز از روی حس مسئولیت بجای ازدواج و تشکیل خانواده مستقل برای خود ، پرستاری از مادر پیر و بیمارش را انتخاب نموده است و به قول یزدیها( پای ماد