آسیاب کهک یکی از آسیاب های قدیمی تهرانه، که هنوز اثری از بقایای آن به جا مونده. زمان ساخت بنا با توجه به فرم معماری آن احتمالاً به دوره زندیه یا صفویه بر می گرده. آسیاب کهک در زمان های بسیار دوری مورد استفاده مردم تهران قرار می گرفت. اما به مروز زمان آسیاب کارایی سابق رو نداشت و از بین رفت. در حال ح
یکی از جاذبه های تاریخی زیبایی که ساخت بناهای کاربردی در عصر سلطنت ساسانیان بر ایران را به رخ همگان می کشد، آسیاب گبری نام دارد. اگر از مشتاقان دیدن بناهای تاریخی که در بخش بخش آن هنر و معماری با هم به چشم می خورند هستید، پیشنهاد ما در سفر به خرم آباد، آسیاب گبری است که شکوهش به هنگام طلوع و غروب آف
این آسیاب از بزرگ ترین آسیابای ایرانه که متعلق به دوره صفویه ست و زمانی سنگ هاش با آب قنات همت آباد با قدرت می چرخیدن. آسیاب آبی اشکذر که در عمق 7 متری زمین قرار داره متعلق به قرن هشتم هجریه و نمونه دیگه ای از شاهکارای هنر معماری سنتی و مهندسی ایرانیه و یه زمانی محل آسیاب کردن گندم و تامین کننده آرد
سر آسیاب یک آسیاب آبی بسیار قدیمی است که در روستای چالسرا که یکی از مناطق حومه استان ایلام است واقع شده است, قدمت این آسیاب آبی به بیش از چند صد سال میرسد این آسیاب که در گذشت زمان فرسوده شده و از کار خارج شده است در کنار رودخانه ی این روستا قرار گرفته است سرآسیاب دستگاهی بوده است که برای خرد کردن گ
در بشرویه، آسیاب های آبی، نمونه ای از آثار تاریخی بجا مانده از گذشتگانه. در سمت غرب بشرویه و در مسیر قنات این شهر پنج آساب قرار داره که به آسیاب های اول تا پنجم مشهورن. هیچ کتیبه و مدرکی مبنی بر تاریخ ساخت این آسیاب ها موجود نیست، اما شواهد و قرائن و وقف نامه های موجود، گویای اینه که این آسیاب ها
در دل همین تهران بزرگ، سی سال پیش، آسیابی بود که با نیروی آب، گندم آرد می کرد و تنورهای چندین نانوای دور و نزدیک شهر رو تامین می کرد. آسیابی که چون به آب وابسته بود، اطرافش مثل بهشت سر سبز بود، اما این آسیاب آبی امروزه مخروبه ایه که حتی برای آسایش ساکنان محله هم دردسرساز شده. آسیاب والی مربوط به دور
آسیاب تنوره بلند (ایچ)، مربوط به دوران های تاریخی پس از اسلامه و در شهرستان استهبان، روستای ایج، منطقه بندره واقع شده و این اثر در تاریخ 12 بهمن 1381 با شمارهٔ ثبت 7220 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده.