پل یو بین در برمه | طولانی ترین پل چوبی دنیا از زبان گردشگران

یک زوج جهانگرد اهل نروژ به نام بنت و پر (Bente and Per) که ساکن شهر فردریکستاد هستند، با سفر کردن به جاهای مختلف دنیا نظیر قاره آسیا، اروپا، آفریقا و اقیانوسیه و درج نمودن شرح سفرهای خود در وبسایت شخصی خودشان، سعی می کنند تا لذت هایی را که در سفرهای خود می برند، با دیگران نیز به اشتراک بگذارند. در واقع هدف آنان از این کار، تشویق نمودن مردم به سفر کردن و دیدن نقاط برجسته دنیا نظیر همین پل یو بین در برمه می باشد. این زوج نروژی، ما را با لذت های موجود در این پل در میانمار و همچنین حس دیدن غروب خورشید از روی آن کمی آشنا می کنند. با همگردی همراه باشید تا با طولانی ترین پل چوبی دنیا از زبان این زوج نروژی آشنا شوید.

زیبایی بی حد و حصر پل یو بین در برمه به هنگام غروب خورشید

اگر فکر می کنید که دیدن غروب خورشید از روی پل یو بین اصلا چیز عجیبی نیست، سخت در اشتباه هستید! چرا که تماشای غروب خورشید از روی این پل ساجی از حقیقت هم فراتر رفته و بیشتر شبیه به یک رویای خیال پردازانه می باشد! پل یو بین از روی رودخانه باریک تانگتامان گذر می کد و از طولی در حدود 1200 متر برخوردار می باشد و طولانی ترین پل چوبی دنیا به حساب می آید. این پل با این مقدار طول، از جنس ساج ساخته شده است. این پل که تنها برای عبور و مرور افراد با پای پیاده و یا دوچرخه طراحی شده است، در میانه های سال 1800 میلادی ساخته شده و بیش از 1200 ستون ساجی را در سازه خود، جای داده! با تمام این ها، یکی از نقاط جذاب و دوست داشتنی میانمار، همین پل یو بین است و بعد از آن تماشای غروب خورشید از روی آن که هم برای اهالی برمه هیچ وقت کهنه نمی شود و هم اینکه همیشه برای گردشگران و توریست ها یک مکان چشم نواز و فریبنده تلقی می شود؛ البته در این قسمت این نکته را نیز باید گفت که پل یو بین، یک منظره ایده آل برای شکار عکس های ناب می باشد و اگر شما نیز خود را یک عکاس حرفه ای می دانید، پیشنهاد می کنیم که به هیچ عنوان این مکان عکاسی بکر را از دست ندهید و فراموش نکنید که برای گرفتن عکس، تنها نیستید و قطعا با جمعیت زیادی که می خواهند از روی این پل، غروب خورشید را در لحظه ثبت کنند، مواجه خواهید شد.

گفته های بنت و پر نروژی

بنت و پر در سفرنامه خود آورده اند که: "تقریبا در حدود نصف روز را بر روی پل یو بین در برمه گذراندیم و توانستیم تا حد زیادی از دیدن شفق که گهگاه نمایان می شد، لذت ببریم. یکی از جلوه های کم نظیر و مخصوص این پل، زمانی بود که نورها به حالت گلوله های آتشین قرمز رنگی در می آمدند و به آرامی به زیر پل می رفتند، درست همانند انسانی که می خواهد به تخت خواب برود! با نزدیک شدن به زمان غروب خورشید به وقت محلی، تصمیم گرفتیم که قایق کوچکی را در اختیار بگیریم تا هم از منظره غروب خورشید به اندازه کافی عکس بگیریم و لذت ببریم و هم از منظره ای که پل ایجاد می کند، تمام استفاده را ببریم. شاید باورتان نشود، اما کرایه قایق در اینجا بسیار ارزان و کم هزینه است و هر قایق رنگی که شما بخواهید، ظرفیتی چهار نفره دارد که حتی اگر با غریبه ها نیز در آن بنشینید، دیگر حتی پول هم لازم نیست بدهید". ( آن دو می خندند)

آن ها در ادامه چه می گویند؟؟

این زوج نروژی در ادامه بیان می کنند که: "حال دیگر خورشید، غروب کرده و ما به اندازه کافی لحظات غروب خورشید را با دوربینمان ثبت کرده ایم و می خواهیم به قدم زدن بر روی این پل ساخته شده از ساج بپردازیم که حس فوق العاده ای را به انسان منتقل می کند. بر روی پل، کارهای هنری کمتری صورت می گیرد و بیشتر آدم ها مشغول ادامه دادن زندگی معمولی با اندکی شوخ طبعی بیشتر هستند. در اینجا راهبان و نوکشیشان با هر سن و سالی حضور دارند و با مردم صحبت می کنند و البته نوکشیشان جوان تر بیشتر به بازیگوشی می پردازند و سبب ایجاد یک فضای شاد و پرنشاط می شوند! نکته جالب این جاست که با وجود اینکه راهبان برمه ای، زاهد و پرهیزکار هستند، اما از عقایدی آزادگرایانه و قوانین نه چندان سختی پیروی می کنند! البته این را هم باید گفت که در اینجا نمی شود به هر کدام از کودکان، نوجوانان جوانان و مردانی که رداهای قرمز و نارنجی به تن کرده اند و کله های تراشیده سیاهی دارند، گفت راهب؛ چرا که تنها بسیاری از آنان پیش از رسیدن به سن بلوغ فقط زمانی را به عنوان نوکشیش طی می کنند تا بتوانند دین بودایی را به درستی یاد بگیرند. مدت زمان یادگیری آنان نیز تا جایی که ما متوجه آن شدیم، از چند هفته شروع می شود و به چند ماه و یا حتی به یک سال نیز کشیده می شود. در واقع این خانواده ها هستند که تصمیم می گیرند کودکان، نوجوانان، جوانان و مردانشان چه مدت را باید به عنوان نوکشیش بگذرانند تا از دین بودایی شناخت کاملی را به دست آورند. ناگفته نماند که گذراندن این مرحله همچون گرفتن تصدیق رانندگی، مهم و با ارزش است و شاید به خاطر همین هم باشد که بیشتر پسران نوجوان نوکشیش بسیار بازیگوش هستند!

کلام آخر در مورد طولانی ترین پل چوبی دنیا

با رفتن به میانمار می توانید علاوه بر دیدن این پل و لذت بردن از جلوه های بصری غروب خورشید، سری هم به پایتخت قبلی این کشور یعنی امراپورا (Amarapura) بزنید که خیلی از شما دور نیست و حتی می توانید با یک برنامه ریزی کمی فشرده، هر دو مکان را با هم مشاهده نمایید، البته با توجه به زیبایی های شهر امراپورا پیشنهاد می کنیم که همچون ما چند روزی را در این شهر بگذرانید و در یک روز مناسب به دیدن پل یو بین و تماشای غروب خورشید بروید تا از لذت های بیشتری در این سفر نیز بهره مند شوید.