منطقه حفاظت شده گنو

منطقه حفاظت شده گِنُو در شمال بندرعباس با آب و هوایی مطبوع سرزمینی کوهستانی، از جمله مناطقیه که کمتر شناخته شده و از نظر آب و هوایی با فضای مرسوم و معمول تفاوت داره. گنو در شمال بندرعباس قرار داره و از نظر تنوع گیاهی و جانوری و آب و هوای مطبوع، کوه ها و دره ها بی نظیره. از سال 1351 تا سال 1354 این سرزمین رو به عنوان منطقه حفاظت شده شناختن، اما به دلیل غنای طبیعی از سال 1354 به عنوان پارک ملی معرفی شد. این سرزمین به عنوان بخشی از سرمایه و میراث طبیعی به شمار می ره و شهرت بین المللی داره. کوه گنو، به سبب داشتن آب و هوای سرد، برف خیز بودن و دامنه هایی سرسبز با آب و هوای مطبوع، از سال 1320 مورد توجه مردم بندرعباس بوده و در طول این سال ها ساکنان شهر برای فرار از گرما، به مناطق ییلاقی کوه گنو مانند کهنوج، باغ کاشان و چاهو سفر می کردن. کوه گنو 2 قله بزرگ به نام نصیری و بازگرد داره که بلندترین نقطه رو تشکیل می دن و از انواع درختان جنگلی و بوته های دارویی پوشیده شدن. درختان انگور، سیب، زردآلو، انار، انجیر، نارنگی، لیموترش، نارنج، انبه و خرما طبیعت زیبای منطقه رو زینت دادن. چشمه های متعددی با نام های انارو، باغ زیر، سرا، دزک، الیاسی درمر این باغ ها رو آبیاری می کردن، که متأسفانه طی سال های خشکسالی، تعدادی از اونا خشک شدن. کوه گنو از نظر زیست محیطی هم برای زندگی انواع حیوانات گوشت خوار و علف خوار مانند پلنگ، کفتار، گرگ، شغال، قوچ، میش، بز و آهو مناسبه. منطقه حفاظت شده گنو با وسعت 49000 هکتار همچنین یکی از 9 ذخیره گاه زیست کره در ایرانه.