روستای کمجان ( نطنز )

روستای کمجان در شمال غربی کوهستان کرکس واقع است و یکی از روستاهای حوزه برزرود به شمار می رود.ارتفاع این روستا از سطح دریا 2500 متر و برای رفتن به این روستا از یک جاده فرعی که در محلی به نام هنجن از جاده اصلی کاشان-نطنز منشعب می شود می توان استفاده کرد و فاصله آن تا جاده اصلی حدود 15 کیلومتر می باشد. این روستا در بین روستاهای همجوار بیشترین مساحت را دارد.از شرق به روستای یارند و روستای تکنه و از غرب به روستای برز و طره،از شمال به روستای وش و از جنوب به روستای سه مشرف است. این روستا دارای مزرعه های زیادی است که هر کدام برای کشت محصولات خاصی بوده است ،مثل دشت کمجان،دشت باقوس،دشت کروند که بزرگترین مزرعه در منطقه می باشد و تحفه نطنز از آنجاست،دشت سی ینه ،دشت سور ،دشت دور ،دشت سردستان ،دشت نقله و مراتع زیاد نیز دارد که هرکدام نام خاص خود را دارد. روستای کُمجان، بر اساس شجره نامه (شهادت نامه) ایوب ابن موسی (از فرزندان امام موسی ابن جعفر که به شاهزاده ایوب یا امامزاده ایوب هم معروف می باشند و مقبره و بارگاه مقدس ایشان نیز در روستا قرار دارد)، دولت آباد نام داشته است و پس از جنگی که در حمایت از آن بزرگوار توسط اهالی روستا با دشمنان آن حضرت درمی گیرد، به کُمجان معروف می شود. دلیل این مسئله نیز آن است که پس از شهادت آن بزرگوار و بدلیل شهادت همه مردان روستا، دیگر کسی وجود نداشته که جنازه ها را دفن کند و هنگامی که دشمنان از زن ها و بچه ها که باقی مانده اهالی روستا بودند می پرسند که چرا جنازه هایتان را دفن نمی کنید، در جواب می گویند: "کو جان که جنازه های شهدا را دفن کنیم؟". از آن پس این روستا به کُمجان معروف شد. جمعیت روستا در قدیم به 200 تا 350 خانوار می رسید اما اکنون به دلایل مختلف ساکنین ترک دیار کردند و در شهرها ساکن شده اند و هم اکنون 100 خانوار در تابستان و 50 خانوار در زمستان جمعیت دارد. اقتصاد مردم این روستا از طریق کشاورزی تأمین می شده زیرا باغات و مزارع حاصل خیزی دارد و در قدیم پارچه بافی نیز می کرده اند و تا سالها قبل آثار کارگاهها در تمام منارل موجود بود.موضوعی که بسیار حائز اهمیت است، این است که در قدیم مردم این روستا فلز استخراج می کرده اند که سرباره ای حاصل از ذوب فلز در مزرعه کروند و تا تنگه ای به نام پیدناوند پراکنده است. علاقه مندان می توانند با مراجعه به روستا به دشت کروند رفته و در منطقه ای به نام پل روماسوم که محل ذوب فلز بوده است را مشاهده نمایند. در این روستا منطقه ای وجود دارد به نام دره پیدناوند که از مطالبی که سینه به سینه نقل شده است گویا روستا ابتدا در آنجا قرار داشته و داستانهای زیادی در زمینه مدفون بودن گنج در آن دره و آثار زندگی که تا سالها قبل لوله های سفالی که برای آب از آنها استفاده می شده قابل رویت بود که بر اثر جاری شدن سیل اکنون آثاری وجود ندارد. در کنار این دره بر روی تخته سنگی صاف و سیاه شعارهای اسلامی با علامت ستاره داوود حک گردیده و به گفته ریش سفیدان سنگ نوشته دیگری وجود داشته که سیل آنرا با خود برده است و آدرس محل دفن گنج را می داده، به این مضمون: نِن لا نَه، نون لا نَه، لا "دربن تنگه" گنج خاکه. یعنی: در این دره (دره پیدناوند) نَه، در آن دره (احتمالاً یکی از دره های هم جوار دره پیدناوند) هم نََه، در دره "دربن تنگه" (احتمالاً یکی از دره های همجوار دره قبلی که آن نیز همجوار دره پیدناوند بوده است) گنج مدفون شده است. کمجان دارای آب و هوای معتدل و خنک در تابستان و بسیار سرد در زمستان است. دارای کوههای بلند و محل زندگی انواع گونه های حیوانات وحشی می باشد ،این روستا حاصلخیز ترین روستا در بین روستاهای منطقه است و یکی از محصولات این روستا گلابی است که به تحفه نطنز معروف است. منطقه ای در روستا قرار دارد به نام آب سرخ که آب معدنی قرمز رنگ است و اهالی برای امراض جلدی از آن استفاده می کرده اند این منطقه در کروند و در انتهای دره ای است که با روستاهای یارند،تکیه و فریزهند همسایه است. این منطقه جاده ماشین رو ندارد و باید پیاده سفر کرد. منطقه دارای یک استخر آب معدنی و یک مرغزار و تعداد زیادی چشمه آب شیرین و آب سرخ در کنار هم جاریست و جالب توجه است.