1 -
ایران، اصفهان، شاهین شهر، تقاطع اتوبان کاشان - اصفهان و بزرگراه دلیجان اصفهان
بنای تاریخی کاروانسرای عباسی (مادرشاه) دردوره صفویه شاه عباس دوم حدودا 415 سال پیش بنا شده که در آن زمان، محل آمد و شد سفرا و نمایندگان کشورهای دیگر در بدو ورود به پایتخت ایران و دیدار با پادشاه بوده است.
این بنا که متعلق به خاندان سلطنتی بوده، هزینه ساخت آن را مادر شاه به واسطه نذری پرداخت می کند.
این خرابه های باستانی درواقع یک گورستان تاریخی می باشد که در قدیم، نام آن " سالا " بوده. سالا نامی بوده که فاتحان مسلم آفریقای شمالی بر این مکان نهادند. بعدها قوم مارینید، این مکان را تبدیل به یک گورستان مقدس نموده و در کنار آن، مسجد، مناره و بارگاه های سلطنتی ساختند. امروزه خرابه های این بنا هنوز ب
3 -
ایران، خراسان رضوی، مشهد، خیابان نواب صفوی، راسته حوض مسگران، کوچه داروغه
خانه داروغه یادگاری از دوران قاجار بوده و در زمینی به مساحت 610 مترمربع و در بافت اطراف حرم بنا شد. این بنا نشانه هایی از معماری روس دارد و در مهر 1381 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید. این خانه بازمانده ای از آخرین مرحله معماری سنتی ایران است به همراه آجرهای قالبی در شکلهای مختلف، کاشی های هفت ر
این خانه تاریخی از دکتر کنت Kaunda در این شهر به یادگار مانده. ایشان از ژانویه 1960 تا دسامبر 1962 در آن زندگی می کرده و بعدها رئیس جمهور زامبیا می شود و همچنین او از مبارزان استقلال زامبیا بود. امروزه تمام اثاثیه ی این شخص را برای عموم در این خانه به نمایش گذاشته اند.
جزیره باستانی دلوس که در مجمع الجزایر حلقوی شکل سیکلادس و در نزدیکی جزیره میکونوس، در دریای اژه قرار داره، از مهمترین پایگاههای اسطوره ای، تاریخی و باستان شناختی یونان هست و اهالی و تاریخ شناسان، این جزیره رو از هزاره ها پیش از میلاد، زادگاه خدایان یونانی، آپولو و آرتمیس میدونستن. در این جزیره، معبد
موزه ملی باستان شناسی ملی، بزرگترین موزه در آتن است، که مجموعه ای استثنایی از اشیاء بیش از 7 هزاره، از دوران ماقبل تاریخ تا پایان دوران رم رو در خود جای داده. می شه گفت این موزه به عنوان یکی از بزرگترین موزه های جهان و دارای غنی ترین مجموعه اشیا دوران یونان باستان شناخته می شه.
18 -
ایران، خراسان رضوی، نیشابور، بلوار جمهوری انتهای بلوار خیام، دوراهی مقبره خیام عطار سمت راست، بعد از مقبره عطار
شادیاخ یا شادی کاخ یا شادی یاخ یکی از محله های شهر کهن نیشابور بوده است که از اوایل سدهٔ سوم هجری مسکونی شده و تا سال 669 هجری قمری که زمین لرزه آن را در هم درنوردیده، اهمیت ویژه ای داشته است. این محله به سبب کاخی که عبدالله بن طاهر به نام شادیاخ در آن بنا نهاد به این نام شهرت یافت. این محله یکی از