داخل حرم رضوی و بعد از رواق وسیع امام خمینی، مزاری سنگی با پوششی شیشه ای جلب توجه می کند که تمامی زائران ضریح چه قبل و چه بعد از زیارت، فاتحه ای را نثار او نیز می کنند. این مزار مربوط به عالم و دانشمند ایرانی، بهاالدین محمد بن حسین عاملی معروف به شیخ بهایی است. بنای این رواق که قبل از مرگش محل تدریس
در شمال غربی شهر مشهد و در انتهای خیابان خواجه ربیع، آرامگاه خواجه ربیع قرار دارد. این آرامگاه به توصیه شیخ بهایی ساخته شده و متعلق به دوران صفویه است. این بنا توسط شاه عباس صفوی و به سفارش شیخ بهایی در اویل قرن یازده هجری قمری ساخته شده است. اساس بنای فعلی مقبره خواجه ربیع همان است که در سالهای 102
داخل باغ نادری علاوه بر کاخ و موزه، بنای یادبود و مزار کلنل محمد تقی خان پسیان، اولین خلبان ایرانی هم دیده می شود. او که جوانی میهن پرست و پرشور بود، در جنگهای متعددی شرکت داشت و شهرتش به همه جا رسیده بود. در جنگی به نام مصلی و زمانیکه فرمانده ژاندارمری خراسان بود، در جعفرآباد قوچان کشته و پس از آن