سفر به شهر یاکوتسک | سفر به سردترین شهر جهان

در روسیه مناطق زیادی وجود دارد که می توان ادعا کرد، بسیار دورافتاده و سرد هستند اما هیچ یک به پای شهر یاکوتسک (مرکز جمهوری یاکوتیه)، سردترین شهر جهان، نمی رسد. این منطقه عظیم در شمال شرقی روسیه تقریبا مساحتی برابر با هند دارد اما جمعیت آن کمتر از ایالت رودآیلند در امریکا است. پایتخت یاکوتیه برای آب و هوای عجیب و سختش شناخته شده است و دارای پایین ترین درجه حرارت ثبت شده در نیمکره شمالی است.

مناطق مسکونی سردترین شهر جهان

دو مورد از سردترین مناطق مسکونی در جهان، Verkhoyansk و Oymyakon در یاکوتیه قرار دارند. Oymyakon یک اقامتگاه با جمعیت 500 نفر است و Verkhoyansk یک اردوگاه قدیمی برای زندانیان سیاسی است. هیچ یک از این شهرها کاملا استراتژیک نیستند. پایتخت یاکوتیه یا یاقوتستان، شهر یاکوتسک است که بیش از 280،000 نفر جمعیت به خود اختصاص داده است. میانگین دمای زمستان در اینجا منفی 40 درجه سانتیگراد است و با همین میانگین دما، این شهر به سردترین شهر جهان تبدیل شده است. خاک اینجا به طور دائم یخ زده است، بنابراین بیشتر ساختمان ها بر روی پایه هایی بالاتر از سطح زمین ساخته شده اند.

مسیر رسیدن به سردترین شهر جهان

شهر یاکوتسک خیلی دورافتاده است و شش ایالت و حوزه از مسکو فاصله دارد. سفر بین این دو شهر تا دو قرن پیش، سه ماه طول می کشید! اما امروزه شهر یاکوتسک دارای دو فرودگاه با پروازهای عادی مستقیم از شهرهای بزرگ روسیه است، اما اغلب پروازها به دلیل مه گرفتگی به سردترین شهر جهان به تاخیر می افتد یا لغو می شود. اکثر مسافرین از Magadan در فاصله 2000 کیلومتری و از مسیر بدنام "Road of Bones، بزرگراه Kolyma، خود را به آنجا می رسانند. این جاده توسط زندانیان گولاگ ساخته شده که بسیاری از آنها در روند ساخت آن، جان خود را از دست دادند.
گزینه دیگر برای رفتن به آنجا، رانندگی در بزرگراه مخروبه لنا (Lena) است که به عنوان "بدترین جاده در جهان" نامگذاری شده است. آخرین راه انجام این سفر، عبور با کشتی از رودخانه لنا در تابستان، زمانی که آب آن یخ نزده باشد، است.
در طول زمستان نیز، به راحتی می توانید بر روی یخ رانندگی کنید. در ماه های بین این دو زمان که هیچ راهی برای رفتن با کشتی نیست یا یخ برای تحمل وزن وسیله نقلیه به اندازه کافی مستحکم نیست، راهی برای رسیدن به شهر یاکوتسک وجود ندارد.

چرا مردم در چنین جاهایی زندگی می کنند؟

به دلیل اینکه الماس، طلا، نقره، گاز طبیعی و تقریبا هر ماده معدنی، گرانبها است! این منطقه، فوق العاده غنی از منابع طبیعی است. در افسانه های محلی آمده است که خدا در جهان در حال پخش ثروت و منابع طبیعی بود، اما هنگامی که او از روی یاکوتیه پرواز می کرد، خیلی سردش شد و دستانش بی حس و همه آنها از دستش رها شد. 99 درصد از تمام الماس های روسیه و بیش از بیست درصد از کل الماس های استخراج شده در جهان، متعلق به یاکوتیه است.
این شهر در ابتدا یک پایگاه نظامی کوچک بود که در سال 1632 تأسیس شد. مانند بسیاری از شهرهای سیبری، یک زندان آزاد بود که زندانیان سیاسی تبعیدی به آنجا فرستاده می شدند. شهر یاکوتسک تا زمان کشف ذخایر بزرگ طلا و دیگر مواد معدنی در دهه 1880 تا حد یک شهر رشد نیافته بود. نیروی کار موجود در gulag ها به استالین کمک می کرد که این ذخایر را در طول صنعتی سازی روسیه در اوایل قرن بیستم گسترش دهد. با گذشت زمان، شهر یاکوتسک به یک شهر واقعی دارای هتل ها، سینماها، سالن اپرا، دانشگاه ها، خدمات تحویل پیتزا و حتی باغ وحش، تبدیل شد.
بزرگترین خطر زندگی پایتخت یاکوتیه سرمای شدید آن است. هنگام خروج از خانه، باید حواس جمع بود که خود را از سر تا انگشتان پا با چند لایه از لباس های مختلف پوشاند. اگر مراقب نباشید به آسانی انگشتان یا بینی خود را به علت سرما زدگی از دست می دهید. پوستین تنها چیزی است که آدم را در آنجا گرم نگه می دارد. شما نمی توانید عینک بزنید چون قاب فلزی آن به گوشت شما می چسبد. قدم زدن بیرون از خانه، خطرناک است و بنابراین افراد تا حد ممکن کمتر به طبیعت می روند. هر خروج از خانه به دقت برنامه ریزی شده است به این معنی که قدم زدن غیر ضروری، درنگ زیاد در بیرون یا دور زدن برای خرید بدون اینکه در نهایت چیزی بخرید، انجام نمی شود. پیاده روی در سرما بسیار سخت است، بنابراین ساکنان ترجیح می دهند با اتومبیل بیرون بروند یا تاکسی بگیرند. وقتی برای خرید می روند، مجبورند که موتور ماشین را روشن بگذارند زیرا در صورت یخ زدن موتور، بعید است که ماشین دوباره روشن شود. خیلی از خبرنگاران عکاسی که به پایتخت یاکوتیه رفتند، گفتند که دوربین شان از سرمای شدید کاملا یخ زده است.
شگفت آور است که با وجود زمستان بسیار سرد و منجمد، تابستان آن، گرم است. با دمای بیحال کننده بیست درجه که گاهی هم حتی به سی درجه می رسد. با این وجود، واقعا یک بهشت گرمسیری است. در طول تابستان کوتاه، هوا مرطوب و چسبناک است و پشه ها و مگس ها همه جا هستند.
محققان آکادمی Clifford Gaddy از موسسه Brookings بر این باورند که اقامتگاه هایی مانند پایتخت یاکوتیه برای محل زندگی بشر مناسب نیستند و تنها به دلیل غرور روسیه و ایدئولوژی احمقانه قرن نوزدهم، به این مضمون که مالکیت سرزمینی را نمی توانید داشته باشید مگر مردمی از شما در آنجا زندگی کنند، است که مردم در آنجا مانده اند. Clifford Gaddy در کتاب The Curse of Siberia، محاسبه کرده است که انتقال سوخت اضطراری به شهرهای سیبری چیزی در حدود 470 میلیون دلار در سال هزینه در بردارد و می گوید با این شرایط، سفر هوایی افراد برای کار در معادن بسیار ارزان تر و موثرتر خواهد بود تا اینکه شهرهایی را در این شرایط سخت دایر کنند.
با این وجود، چیزی که Clifford Gaddy به آن دقت نکرده این است که یاکوتیه هزاران سال پیش هم قبل از اکتشاف فلزات گرانبها در آن، مسکونی بود. تمدن Ymyakhtakh که در حوضه رودخانه Lena و در دوران نو سنگی زندگی می کردند، اکنون منقرض شده است و بومی های فعلی یا همان یوکات ها، از قرن 13 و 14 در منطقه زندگی می کنند. این افراد سازگاری قابل ملاحظه ای با آب و هوا برای خود ایجاد کرده اند. Henry Lansdell مسافری اهل بریتانیا بود که در قرن 19 در عبور از سیبری در پایتخت یاکوتیه توقف کرد. او دیده بود که زنان بومی یاکوتی با دست های برهنه در بازارهای آزاد و در فضای باز ایستاده اند و بدون احساس سرما و با حسی که انگار که در هوای بهاری عادی به سر می برند، با هم صحبت و شوخی و خنده می کنند.
اگر می توانید در سرما طاقت بیاورید، مجموعه ای از دیدنی های جالب برای تماشا در پایتخت یاکوتیه وجود دارد. مانند موزه ماموت که با روش سرما شناسی، سر کامل یک ماموت پشمالو در آنجا نگهداری می شود. همینطور، موزه ملی هنر و تنها موزه در جهان که به خاک منجمد اختصاص داده شده است نیز در اینجاست.