جاده های موزیکال جهان؛ همسفرانی از جنس نت موسیقی

در دنیای امروز بدلیل پیشرفت برق آسای تکنولوژی و فناوری، همواره با نوآوری و خلاقیت هایی در زمینه های مختلف رو به رو می شویم. یکی از این خلاقیت ها که بتازگی رخ نشان داده، جاده های موزیکال جهان هستند که ترکیبی زیبا را برای علاقمندان به سفر و موسیقی ایجاد نموده اند. با ما در مقاله معروف ترین جاده های موزیکال جهان همراه شوید تا شما را با تعدادی از زیباترین جاده های موزیکال جهان آشنا کنیم.

جاده موزیکال در ژاپن

شیزوئو شینودا (Shizuo Shinoda) یک مهندس ژاپنی است. او زمانیکه در حال کنده کاری با بولدزر روی یکی از جاده های ژاپن بود، به صورت کاملا اتفاقی خراشیدگی در سطح جاده بوجود آورد که بعد از آن زمان، وقتی با اتومبیل از آن جاده و محل خراشیدگی عبور کرد، این حس در او پدید آمد که لرزش ایجاد شده بر اثر عبور از این خراش، به صورت یک آهنگ به گوش می رسد. در سال 2007 بود که یک تیم مهندسی از مرکز تحقیقات صنعتی در هوکایدو (Hokkaido Industrial Research Center) روی این شیارها تحقیق کرده و با اصلاح نمودن طرح شینودا، اولین جاده موزیکال ژاپن را ساختند.

شرکت هوکایدو عملیات و بررسی های خود را بطور جدی ادامه داد تا متوجه شد که شیارهایی که روی سطح جاده ایجاد می شوند، باید فاصله دقیق و مشخصی داشته باشند تا توانایی ایجاد نت های بالا و پایین را پیدا کنند؛ بگونه ای که هرچه شیارها به هم نزدیکتر باشند، نت تولید شده فرکانس بالاتر یا زیرتری دارد و هرچه این فواصل بیشتر شوند، فرکانس نیز افت پیدا کرده و صدا حالت بم پیدا می کند. به علاوه، سرعت حرکت اتومبیل هم در ایجاد این نت ها بی تاثیر نیست.

پس از این تحقیقات و نتایج مستند بود که ژاپن اقدام به ساخت چهار جاده موزیکال کرد. این مورد از معروف ترین جاده های موزیکال جهان در چهار شهر با نامهای هوکایدو (Hokkaido)، واکایاما (Wakayama)، شیزوئوکا (Shizuoka) و گونما (Gunma) ساخته شده و هر کدام نسبت به دیگری، آهنگی متفاوت می نوازند؛ موزیک هایی که در مسافتی در حدود 170 تا 250 متر شکل می گیرند و به گوش می رسند.

جاده موزیکال دانمارک

جالب است بدانید که اولین مورد از زیباترین جاده های موزیکال جهان در دانمارک و در سال 1995 ساخته شد. نوآوران این پدیده، دو هنرمند دانمارکی به نامهای استین کراروپ (Steen Krarup) و یاکوب فروید-مگنوس (Jakob Freud-Magnus) بودند. این طرح توسط شبرنگ هایی که بعدها نام آسفالتون (Asphaltophone) را به خود گرفتند، پیاده سازی شد. این شبرنگ ها صداهایی را که بر اثر لرزش های اتومبیل ها ایجاد می شوند، به داخل ماشین می رساندند.

جاده موزیکال نیومکزیکو

بدلیل اینکه در این جاده تاریخی نیومکزیکو رانندگان به سرعت حرکت می کنند، این جاده به صورت جاده موزیکال درآمده تا با کاهش سرعت و قرار گرفتن آن در محدوده سرعت 45 مایل در ساعت، صدای موسیقی آمریکای زیبا (America the Beautiful) به گوش رانندگان برسد. در واقع، این محدوده سرعت هم علاقمندان به موسیقی را برای شنیدن موسیقی راغب می کند و هم با کاهش سرعت، از حوادث و سوانح رانندگی کاسته می شود.

جاده موزیکال کالیفرنیا

جاده موزیکال دیگری که در کالیفرنیا وجود داشت، فرجام خوشی نداشت. تنها یک هفته پس از احداث و راه اندازی این جاده موزیکال که در نزیکی منطقه مسکونی بود، صدها تماس برای شکایت از این جاده توسط ساکنان منطقه صورت گرفتند، به نحوی که جاده از حالت موزیکال خارج شده و شیارهای آن به جاده ای صنعتی انتقال یافتند. قطعه ای که توسط این شیارها نواخته می شد، از موسیقی ویلیام تل اورتور بود.

جاده موزیکال کره جنوبی

طبق آماری که توسط مسئولان کره اعلام شد، حدود 70 درصد تصادفاتی که در جاده های بین شهری این کشور روی می دهند، به علت خواب آلودگی راننداگان و چرت زدن های پشت فرمان اتومبیل است. به همین منظور و برخلاف هدف فرعی که همان جلب توریست در این منطقه بوده، اقدام به ساخت جاده موزیکال کردند. این جاده موسیقی کودکانه "مری بره کوچکی داشت" (Mary Had a Little Lamb) را پخش می کند تا رانندگان را در طول مسیر هوشیار نگاه دارد.