تجربه هیجان انگیز کوله گردی ارزان و سبک به گرجستان زیبا

امسال عید برای ما پر از تجربه های جدید بود. من و همسرم تصمیم گرفتیم هفته اول رو به چند تجربه پذیرش مهمون های کوچ سرفینگی اختصاص بدیم و هفته دوم هم یک سفر بک پکی (بخونیم کوله گردی) ارزون و سبک به گرجستان داشته باشیم. از همون اول هم با هم شرط کردیم تا میشه قضیه رو هیجان انگیز برگزار کنیم و تصمیم گرفتیم که برای بخش عمده سفرمون اقامت کوچ سرفینگی رو انتخاب کنیم و برای اکثر مسیر های طولانی و بین شهری هیچهایک کنیم. خرج سفر ما خیلی کم شد (غیر از بلیط هواپیما که به هزار عامل مثل ایرلاین، زمان، چارتر و غیره بستگی داره، کل خرج ما برای یک هفته سفر، نفری 250-300 هزار تومن شد و البته ما تقریبا همه جا رو رفتیم و همه چی رو هم تست کردیم!)، البته لزومی نداره که همه بتونند در اولین تجربه ها با همچین هزینه ای یک کشور رو بگردند، ولی فکر می کنم چیزهایی که توی این سفرنامه می نویسم (به خصوص داخل پرانتز هاش) برای کسایی که ماجراجویی و هیجان رو به راحتی و لوکس سفر کردن ترجیح میدن به درد بخور باشه.

محتویات کوله های ما برای سفر بک پکی یک هفته ای به گرجستان

پرواز به سمت مقصد

با پرواز آذربایجان و یک توقف 5 ساعته در باکو به تفلیس رسیدیم. فرودگاه باکو واقعا قشنگ بود و 5 ساعت وقت گذروندن در این شهر با اینترنت پر سرعت رایگان بدون فیلتر خیلی هم سخت نبود. قرار بود چهار شب اول در تفلیس رو مهمون خونه نیوو باشیم که از کوچ سرفینگ درخواست مهمون شدن رو بهش داده بودیم. نینو مدرس دانشگاه بود و توی بیمارستان هر در زمینه های بیولوژی فعالیت می کرد (هرچند آخرش چندان نفهمیدیم که دقیقا چیکار می کنه ولی در زمینه بارور کردن زوج ها و این کارها بود!). شب به محض رسیدن به خونه با یک میز پر از غذا مواجه شدیم و همون اول، 4 تا از غذاهایی که شناسایی کرده بودیم تیک خوردند.

خاچاپوری، لوبیو، ماشروم، پاخالی، پالتیجانی و ناپلئونی (همون شیرینی ناپلئونی خودمون)

منزل صمیمی میزبان کوچ سرفینگی

خونه نینو 35 متر بود و کلا دو تا اتاق داشت که یک مبل تخت شو توی اتاق نشیمنش برای خواب نصیب ما شده بود. علاوه بر این، نیم ساعت با مرکز شهر فاصله داشت و هر روز یک کورس اتوبوس یا مارشروتکا برای رسیدن به تفلیس و شروع برنامه هامون لازم داشتیم. با این حال به منظره زیبایی که رو به شهر داشت و مهمون نوازی خودش و هم صحبتی هامون باهاش می ارزید.
داخل پرانتز: توی کوچ سرفینگ صحبت فقط از سفر سبک و ارزون نیست، درواقع این آخرین مزیتشه! ما می تونستیم با شبی پونزده لاری (بیست هزار تومن) در مرکز شهر سوییت بگیریم (البته باید راه و چاهش رو بلد باشی!)، ولی من معتقدم نعمت بزرگیه که یک آدم از یک دنیا و فرهنگ و عقاید دیگه توی کشورش تو رو به حریم خونه اش راه بده و بپذیره که چند شب باهاش زندگی کنی. از هزارجور مزیت مادی و غیرمادی و راهنمایی و تجربی که این سبک سفر توی خودش داره بگذریم، لذتی که توی این حسِ پذیرفته شدن هست رو با هیچ پولی نمیشه خرید.

تفلیس و اطراف تلفیس (Tblisi)

تفلیس شهر فوق العاده زیباییه و قدم زدن توی این شهر به خصوص توی شب و وسط نورپردازی های محشر بناهای مدرن و قدیمیش واقعا لذت بخشه (تفلیس شبش یه چیز دیگست!). ضمنا اغلب جاهای دیدنی گرجستان نیاز به بلیط نداره و جاهایی هم که نیاز داره قیمت های ورودی خوبی داره. جاهایی که توی مرکز تفلیس قدیم (Old Tblisi) و تفلیس جدید هست و نباید از دست بدید رو در ادامه می نویسم:
با تله کابین (نفری دو لاری برای رفت و برگشت) برید بالای کوه و علاوه بر لذت بردن از منظره شهر در طی مسیر، اون بالا می تونید مجسمه مادر گرجستان (Kartlis Deda) و ناریکالا (Nari Kala) یا قلعه نارین رو ببینید. کلیسای جامع سامبا (Sameba Trinity Catehdral) بزرگترین کلیسای ارتدکس جهان، رودخانه کُر و پل صلح (محل اتصال تفلیس قدیم و جدید)، کلیسای متخی (Metekhi) و مجسمه وختانگ، می تونین با ماشین ریلی مهیج برید فانیکولار (Funicular) و پارک تفریحی میتسمندا (Mtatsminda)، موزه ملی گرجستان هم فوق العادست و نباید از دستش داد. یکی از قسمت های جالب برای ما موزه مربوط به پارینه سنگی بود که بقایا و اطلاعات خیلی جالبی در مورد انسان های اولیه با قدمت نزدیک به دو میلیون سال قبل داشت. و موزه دیگه که خیلی برامون جالب بود، شبیه موزه دفاع مقدس خودمون بود. تاریخچه، یادبودها و آثار دوره اشغال گرجستان توسط شوروی سابق تا رفراندوم و استقلاش و تبدیلش به جمهوری گرجستان در اون موزه قرار داشت. نکته مثبت این موزه، ارائه اون در قالب یک تایم لاین از اشغال تا استقلال (1921 تا 1991) بود. خوشبختانه برخلاف اغلب مکان های دیدنی و موزه های دیگه گرجستان، اینجا توضیحات کامل به انگلیسی کنار هر اثر موجود بود . ورودی هم 7 لاری (عکس های بیشتر ببینید ازش). مجسمه مادر گرجستان (کارتلیس) در مرتفع ترین نقطه تفلیس و کنار قلعه نارین (ناریکالا) قرار داره. این مجسمه بیست متری آلومینیومی با جام شراب در یک دست به مهمانان گرجستان خوش آمد میگه و با شمشیری در دست دیگه آماده دفاع در برابر دشمنان گرجستانه. (جلوی مادر دامنه کوهه و به همین دلیل نمیشه به همین راحتی از روبه رو از ایشون عکس گرفت). کلیسای جامع تثلیث تفلیس (سامبا) با حدود صد متر ارتفاع بزرگ ترین کلیسای ارتدکس جهانه و واقعا با عظمته و داخلش هم فوق العادست . 

پل صلح و رود کُر، محل اتصال تفلیس قدیم و تفلیس جدید

جاذبه های گرجستان تمامی نداره !!

داخل پرانتز: بدون شک یکی از جاذبه های گرجستان و به خصوص تفلیس، خوردنی هاشه! هزینه های غذا و خورد و خوراک توی گرجستان خیلی پایینه و با روزی ده لاری (نهایت پونزده تومن) میشه با غذاها و خوراکی های خوب و متنوع کاملا سیر شد (حتی میشه یکی دو وعده هم مکدونالدی چیزی خورد)، مثلا با 1 لاری، پیراشکی درست و حسابی می خوری و با 2 لاری پیتزا! (فیلم: با 5 لاری هم آدم بکشید). با نفری یک لاری از میدون آزادی سوال اتوبوس بشید و برید به دریاچه زیبای لاک پشت (یکم از زیباییش رو در این فیلم کوتاه ببینید). حدودا 20 دقیقه طول میکشه تا به پایین دریاچه یعنی پارک جنگلی واکه (Vake) برسید و 30-40 دقیقه ای کوه پیمایی می طلبه تا به خود دریاچه برسید (اینجوری). البته برای بالا رفتن، یک تله کابین مختصری هم هست که من توصیه ام اینه که مسیر رفت رو هایکینگ کنید و مسیر برگشت رو با تله کابین برگردید (نفری 1 لاری). دلیلش هم اینه که بین مسیر، یک موزه فضای باز مردم شناسی بود که البته اثری از مردم شناسی توش ندیدیم ولی بهشتی بود پر از کلبه های چوبی، خیلی شبیه به بافت طبیعی و بومی مناطق کوهستانی شمال غربی خودمون. اگر واردش شید چند ساعتی رو غرق زیبایی اونجا میشید و خوشحال میشید از اینکه این مسیر رو با ماشین یا تله کابین بالا نیومدید.
داخل پرانتز: گرجستان حمل و نقل عمومی خیلی خوبی داره و از هر نقطه ای با هزینه خیلی کم میشه به هرجایی رفت. مترو، مارشروتکا و اتوبوس که دو سه بار ازشون استفاده کنید، دستتون میاد و برای رفت و آمد بین شهری که قطار هم به اینها اضافه میشه . با عدم استفاده از تاکسی و عادت به استفاده از اتوبوس و مترو و مارشروتکا مقدار قابل توجهی توی هزینه هاتون صرفه جویی می کنید. علاوه بر این، لذت قاطی مردم شدن و مثلشون شدن یه چیز دیگست، ضمنا در صورت اضطرار به استفاده از تاکسی، به شدت جای چونه زدن داره وگرنه کاملا سرتون کلاه میره.

موزه مردم شناسی گرجستان، ورودی به این بهشت تنها با 3 لاری

کازبگی (Kazbegi)

گرجستان هم یک کشور چهارفصل محسوب میشه و شما در هر زمانی از سال می تونید به صورت همزمان کوه و برف و جنگل و دریا و سبزه و خلاصه گرما و سرما رو با هم تجربه کنید. کازبگی یا قازبگی منطقه کوهستانی (رشته کوه های کاکاسس) که در جنوب مرز روسیه قرار داره و هر موقع از سال، منظره های بی نظیر و متفاوتی رو خلق می کنه. توی فروردین که ما رفتیم این منطقه کاملا زمستونی و پوشیده از برف بود. در مناطقیش سفیدی و پوشیدگی برف اونقدری بود که با وجود مه و ابر و انعکاس و پخش شدن نور خورشید نمیشد بدون عینک آفتابی چشم رو باز نگه داشت (این فیلم رو ببینید). میانه راه کازبگی آنانوری (Ananur) یک کلیسا و قلعه قدیمی قرار داره و نرسیده به کازبگی و درست وسط هیچی (فقط برف) یک هو با منظره فوق العاده بنای یابود دوستی روسیه و گرجستان مواجه میشید. هرچند روسیه و گرجستان دیگه با هم دوست نیستند، ولی این یادبود که در سال 1983 ساخته شده، همچنان وسط این کوهستان و برف به دلبری خودش ادامه میده، اما کازبگی و زیبایی هاش که در وصف نمی گنجه. با یک پیاده روی یک ساعته از مرکز کازبگی می تونید با بالای قله ای برسید که کلیسای گرگتی (Gergeti) اونجا قرار داره (البته ما رفت رو هیچهایک کردیم و یه سافاری درست و حسابی رو هم تجربه کردیم و برگشت رو از دامنه های کوه پایین اومدیم). عکس های بیشتر رو اینجا ببینید. ما در کازبرگی نموندیم، وگرنه میشد اونجا با شبی 10 لاری، هاستل با تخت و اینترنت گرفت. از کازبگی تا تفلیس حدود سه ساعت راه با ماشین بود و ما نزدیک های شب رفتیم سراغ هیپچهایک برای برگشت به تفلیس.
داخل پرانتز: ما با مارشروتکا رفتیم کازبگی و با هیچهایک برگشتیم. البته نه یک هیچهایک کاملا موفق (اینجا ببینید چرا!)

بنای یابود دوستی گرجستان و روسیه در مسیر رسیدن به کازبگی

عکس: کلیسای گرگتی بر فراز کازبگی

متسختا (Mtskheta)

متسختا یکی از شهرهای خیلی مذهبی گرجستانه (گرجستان خودش یکی از مذهبی ترین کشورهای جهانه و این موضوع رو به وضوح میشه توی زندگی روزمره مردم و تعدد کلیساها دید). اولین کلیسای گرجستان توی متسختا ساخته شده و با رفتن به بالای یکی از تبه ها که کلیسای جواری (Jvari) بالاش قرار داره، می تونید منظره خیلی زیبایی از شهر رو هم ببینید. یک کلیسای جامع بزرگ به نام Svetitskhoveli (اینو دیگه نتونستم به فارسی برگردونم!) هم داره که واقعا مسحور کنندست. از تفلیس تا متسختا با مارشروتکا می تونید با یک لاری برید و با یک لاری برگردید.

کلیسای جامع شهر متسختا

گوری (Gori)

با حدود یک ساعت مارشروتکا سواری (به مبلغ 3 لاری) میشه به شهر کوچیک و زیبای گوری رسید. گوری زادگاه خدا بیامرز استالین و مهم ترین دیدنی این شهر هم موزه استالینه که توش می تونید از طفولیت تا مرگش رو ببینید (به نظرم موزه جالبی بود ولی نه به جالبی موزه ملی گرجستان و قسمتِ از اشغال تا آزادی از دست شوروی، به علاوه اینکه اون ورودیش 7 لاری بود و این 10 لاری). گوری علاوه بر موزه، یک قلعه بسیار زیبا هم داره که پایینش بنای یادبودی برای جنگجویان گرجستان طراحی شده. این بنای یادبود شامل چند جنگجوست که هرکدوم بخشی از اعضای بدنشون رو از دست دادند. با مقداری پیاده روی به بالای قلعه می رسید و می تونید منظره کل شهر گوری رو از اون بالا ببینید و لذتش رو ببرید.

بنای یادبود جنگجویان

منظره شهر گوری از بالای قلعه گوری

کل گوری نوردی همراهمون بودند، از محوطه موزه استالین و خیابون گردی ها تا بالا و سوراخ سومبه های قلعه گوری

باتومی (Batumi)

باتومی شاید بعد از تفلیس مهم ترین شهر توریستی و گردشگری گرجستان به حساب میاد. یک شهر ساحلی که البته بیشتر تفریحی و سرگرمی هست تا تاریخی. و البته با بافت های گیاهی و طبیعت های فوق العاده که کمتر جایی نظیرش رو می تونید ببینید.
توی پرانتز: ما از گوری تا باتومی (تقریبا مسافتی معادل 300 کیلومتر و 4-5 ساعت با ماشین) رو هیچهایک کردیم، البته توی دو کورس. اگر خواستید کمی درباره این تجربه هیجان انگیز ما بدونید و با بامرام هایی که ما رو سوار کردند، بیشتر آشنا بشید این و این رو ببینید. ضمنا از تفلیس به باتومی و برعکس رو با هزینه کم با مارشروتکا و قطار خیلی مناسب هم میشه رفت.

ساحل باتومی و دریای سیاه

هیچهایک موفقیت آمیز از گوری به باتومی

گردشگری در باتومی

مهم ترین جاهای باتومی که حتما باید ببینید و خوشبختانه همه اش رو میشه با یک پیاده روی صبح تا شب انجام داد:

باغ گیاه شناسی باتومی (Batumi Botanical Gardens)

واقعا بهشت، یک بهشت بی انتها! من هیچ توضیحی دربارش ندارم و توی عکس و فیلم هم ذره ای از زیباییش نمی گنجه (فایده نداره ولی این تیکه فیلم رو ببینید). فقط اگر رفتید حتما مسیر رو پیاده برید نه با ون های الکترونیکی، وگرنه نصف مناظرش رو از دست می دید. (ورودی 8 لاری)

ساحل دریای سیاه (Black Sea)

من تا قبل این فکر نکرده بودم که چرا اسم دریای سیاه، دریای سیاهه! ولی گویا این اسم به دلیل اینه که.. ولش کن اینجا که جای این حرفا نیست، خودتون گوگل کنید ببینید چرا.

برج آلفابت (Alphabet Tower) و میدن پیازا (Piazza)

می تونید با تله کابین باتومی (Argo Cable Car) هم تا بام باتومی بالا برید و منظره شهر رو از بالا ببینید. شانس ما زد و دم غروب به بام باتومی رسیدیم و تونستیم غروب رو اونجا ببینیم. البته برای ما که تا الان به ارزونی های گرجستان عادت کرده بودیم و قرون قرون، سیو کرده بودیم، نفری 15 لاری برای همچین حرکتی یکم فشار آور بود!

تندیس علی و نینو

تندیس علی و نینو در جوار اسکله باتومی به نام مجسمه عشق باتومی شناخته میشه. منبع الهام برای ساخت این تندیس، رمان زندگی علی پسری مسلمان از آذربایجان بوده که عاشق دختری مسیحی از گرجستان میشه. این عاشق و معشوق به خاطر دین های متفاوت از طرف خانواده مواخذه میشن و از هم جدا میشن و دق می کنند. تندیس علی و نینو ساعت 9 تا 12 شب، هر 10 دقیقه به هم نزدیک و با هم یکی میشن و دوباره از هم دور میشن. (فیلم زیبای این وصال و فراغ رو از اینجا ببینید)

دریای سیاه از باغ گیاهشناسی باتومی

تماشای غروب دریای سیاه از بالای بام باتومی

بهتره بدونین !!

داخل پرانتز: هزینه اقامت گرجستان خیلی متفاوته و قیمت های خیلی مناسب هم گیر میاد. ما بیشتر شب های اینجا مهمون کوچ سرفینگ کننده گرجی بودیم و برای بقیه اش هم هاستل گرفتیم و در کل، هزینه جا خیلی برامون کم شد . ولی گرفتن جا رو به تورها و واسطه ها نسپرید. مهم نیست مثل ما صرفا با یه جای خواب کارتون راه میفتین یا حتما هتل درجه یک میخواید ، محل اقامت رو میتونید از بوکینگ (سایت booking.com یا اپلیکیشنش) بدون پرداخت پول رزرو کنید و اگر رفتید پولش رو دستی پرداخت کنید.
داخل پرانتز آخر، مردم گرجستان: راستش قبل از سفر از خیلی ها شنیده بودیم که مردم گرجستان دزدن و کلاهبردارن و اینا، ولی خب شنیدن کی بود مانند بودن بینشون و دیدن! سبک سفر ما (کوله گردی ارزون و سبک، کوچ سرفینگ و هیچهایک) باعث شد خیلی بیشتر از توریست های عادی با مردم سرو کار و معاشرت داشته باشیم . مردم خیلی خوب و مهربون و کمکی داره و با اینکه عمدتا زبان خوبی ندارند، ولی هرجور شده سعی می کنند که کمک کنند، بخصوص در آدرس دادن، البته قشر رانندش یه مقدار ناخالصی داره که باید مواظب باشید (مثل خیلی جاهای دیگه). ضمنا رانندگی ها اینجا اصلا خوب نیست و نه تنها بین خطوط نمی رانند، بلکه خیلی اعتقادی به زدن راهنما و رعایت سرعت غیرمجاز هم ندارند ، ولی به حق تقدم عابر خیلی مقیدند.
نکته آخر: تقریبا کل تفلیس پوشش اینترنت رایگان داره، ولی برای مسیریابی، حتما نقشه آفلاین رو دانلود کنید، نقشه آفلاین رو می تونین از اپ تریپ ادوایزر (Trip Advisor) که خیلی کاربردیه. توی گرجستان مپس می (MAPS.ME) خیلی بهتر از گوگل مپس (Google Maps) بود و جزئیات بیشتری حتی در حد آبخوری های اماکن گردشگری توش ثبت شده بود!
اینستاگرام من:https://www.instagram.com/aminkarimi87/

تفلیس زیبا و خاطره انگیز